روی خط اول نوشته هایم ، همیشه نامت سر می خورد . همیشه سلامی ، یادی است. همیشه گلایه ای کمرنگ ، اشتیاقی ، انتظاری ...! و بعد... دوباره نبودنت را برایت تعریف می کنم ... رنگش را می گویم، هوایش را ، سردی اش را ، ترسش را ... ! و تو دیگر همه را از بر شده ای ... این ماجراهای تکراری را ، این روزهای دلتنگی را ، این ابرهای بزرگ پشت پلک هایم را ، این نبض تند عاشقی را، این طعم تلخ دلتنگی را ، این ...! می دانم که دیگر این تکرارها هم برایت تکراری شده . و تو مثل همیشه عاجز از درمانشان ...! حتی تلاشی ... دلسوزی ای ... ! به رویت اگر بیاوری طعمش را ... سختی اش را ... غربتش را ... ! شاید پشتت اندکی خمیده شود ، از بار مسئولیت . و تو هراسان از این خمیدگی ... از این سختی ... ! همیشه بزرگتر از آنچه که بودی می پنداشتمت! همیشه انگار ایمان داشتم به استواریت! اما آیا تمام فکرهایم درست بود؟ تو چه فکر می کنی؟! دوست داشتنت که این روزها بعد از سالها حسش می کنم ، شاید قدر حبابی است روی آبی راکد که با یک باد کوچک ... یک نسیم، می ترکد ، نابود می شود، و حتی از یاد هم برده می شود ...! و من دلخوش به همین دوست داشتن اندک ! می بینی ! انگار گلایه ها بیشتر شده از دیروز ... انگار حس عاشقی دیگر زیبا نیست مثل دیروز ! قدر بغض هایم را بیشتر میدانم ، وقتی این اشکهای داغ گونه ها ی سردم را رها نمی کنند. کاش همان بغض هزار ساله جای این اشکهای ناتمام را بگیرد. چشم هایم دیگر کم سو شده اند... حالا دیگر تمام شدنم را دارم می بینم . یعنی می شود؟! من تمام شوم... این همه احساس تلخ تکراری تمام شود... نبودنت تمام شود... دلتنگی هایم تمام شود... بی محبتی هایت تمام شود... عاشق بودنم تمام شود ... عاشق نبودنت تمام شود... با او بودنت تمام شود ...! من تمام شوم ... تو تمام شوی ... زندگی تمام شود... !!!!
| قالب جدید وبلاگ پیچک دات نت |
درباره سایت
ساده می نویسم برایت ... ساده تر از تمام روزهایی که بی مقدمه نوشتم : دوستت دارم ...
منوی سایت
پیوند های روزانه
آرشیو سایت
پیوند ها
اختصاصی ویژه
طراح قالب
امکانات سایت